เมืองโบราณแห่งเอเลนกูบูหรือที่รู้จักกันในปัจจุบันในชื่อเดรินคูยู ขุดลึกลงไปกว่า 85 เมตรใต้พื้นผิวโลก ซึ่งมีอุโมงค์ทั้งหมด 18 ชั้น เมืองใต้ดินที่ขุดพบที่ใหญ่ที่สุดในโลก มีการใช้งานเกือบตลอดเวลาเป็นเวลาหลายพันปี เปลี่ยนมือจากชาวฟรีเจียนส์สู่ชาวเปอร์เซีย สู่ชาวคริสต์ในยุคไบแซนไทน์ ในที่สุดมันก็ถูกทิ้งร้างในปี ค.ศ. 1920 โดยชาวกรีกคัปปาโดเกีย เ
มื่อพวกเขาเผชิญกับความพ่ายแพ้ในช่วงสงครามกรีก – ตุรกีและหนีอย่างกระทันหันไปยังกรีซ ไม่เพียงแต่มีห้องที่เหมือนถ้ำที่ทอดยาวหลายร้อยไมล์เท่านั้น แต่ยังคิดว่าเมืองใต้ดินขนาดเล็กที่แยกจากกันมากกว่า 200 แห่งที่ถูกค้นพบในภูมิภาคนี้อาจเชื่อมต่อกับอุโมงค์เหล่านี้ ทำให้เกิดเครือข่ายใต้ดินขนาดมหึมา Suleman Derinkuyu เพิ่ง “ค้นพบ” ในปี 1963 โดยคนในท้องถิ่นที่ไม่เปิดเผยตัวซึ่งยังคงสูญเสียไก่ของเขา ในขณะที่เขากำลังปรับปรุงบ้าน สัตว์ปีกจะหายไปในซอกเล็กๆ เมื่อทำการสืบสวนอย่างใกล้ชิดและทำการขุดบางส่วน พวกเติร์กก็ค้นพบทางเดินที่มืดมิด เป็นทางเข้าแรกจากกว่า 600 แห่งที่พบในบ้านส่วนตัวที่นำไปสู่เมือง Derinkuyu ใต้พิภพ การขุดเริ่มขึ้นทันที เผยให้เห็นเครือข่ายที่ยุ่งเหยิงของที่อยู่อาศัยใต้ดิน ที่เก็บอาหารแห้ง คอกปศุสัตว์ โรงเรียน โรงบ่มไวน์ และแม้แต่โบสถ์ มันเป็นอารยธรรมทั้งหมดที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ดินอย่างปลอดภัย ในไม่ช้า เมืองถ้ำก็ถูกสำรวจโดยนักท่องเที่ยวที่กลัวที่แคบน้อยที่สุดหลายพันคนของTürkiye และในปี 1985 ภูมิภาคนี้ได้ถูกเพิ่มเข้าไปในรายการมรดกโลกขององค์การยูเนสโก