เรื่องราวในอดีตของเวสต์เวอร์จิเนียมักจะดำเนินไปในลักษณะนี้ ในช่วงปลายทศวรรษ 1800 คนงานปกน้ำเงินมาจากเวลส์ ยุโรปตะวันออกและมุมอื่น ๆ ที่ห่างไกลของโลกเพื่อขุดถ่านหินซึ่งท้ายที่สุดแล้วสร้างเมืองต่าง ๆ ที่ทำให้อเมริกากลายเป็นมหาอำนาจระดับโลก แต่เรื่องราวนั้นทิ้งองค์ประกอบสำคัญไว้นั่นคือประสบการณ์ที่มีชีวิตชีวาและน่าเศร้าของชุมชนชาวแอฟริกันอเมริกันในภูมิภาคนี้
ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของอุตสาหกรรมและวัฒนธรรมแอปพาเลเชียนที่กำลังเติบโต หนีจากความรุนแรงที่นำโดยคนขาวและกฎหมายการแบ่งแยกเชื้อชาติ (รู้จักกันในชื่อกฎหมายของจิม โครว์ ) ในรัฐทางตอนใต้หลังจากสิ้นสุดสงครามกลางเมืองสหรัฐและการเลิกทาสในปี พ.ศ. 2408 ชาวแอฟริกันอเมริกันหลั่งไหลไปทางเหนือสู่ทุ่งถ่านหินในเวสต์เวอร์จิเนียเพื่อค้นหางาน และความปลอดภัยเล็กน้อย ในอีกหลายทศวรรษต่อมา ชุมชนทั้งหมดได้ถือกำเนิดขึ้นในค่ายเก็บถ่านหิน และเติบโตขึ้น เนื่องจากความต้องการแหล่งเชื้อเพลิงที่เป็นที่ต้องการอย่างมาก ในปี 1930 ชาวแอฟริกันอเมริกันประมาณ 80,000 คนอาศัยอยู่ทางตอนใต้ของเวสต์เวอร์จิเนีย ซึ่งเป็นตัวเลขที่เพิ่มขึ้นสองเท่าในเวลาเพียง 20 ปี